"PLANETA DOBRYCH MYŚLI... DLA DZIECI OD LAT 7 DO 100", B. Pawlikowska, Wyd. Burda Książki 2014

"Wiesz jaki błąd najczęściej popełniają dorośli? Wymyślają sobie jakiś cel, a potem za wszelką cenę upierają się, że musi być tak, jak sobie postanowili. To dlatego są ciągle niezadowoleni i ciągle narzekają na swój los. Bo zamykają się w klatkach swoich oczekiwań i chcą zmusić życie, żeby było tak, jak oni chcą. Ale życia nie można do niczego zmusić. (...) Więc bądź otwarty na to, co podsuwa ci życie. (...) Spróbuj odważnie nowych możliwości. MYŚL POZYTYWNIE."

Rodzice, dziadkowie, nauczyciele i inni opiekunowie, od pierwszych dni życia dziecka pokazują, jakie trudne i beznadziejne jest życie. Że wszystkim się udaje, tylko nie nam. Obgadujemy każdego naokoło, krytykujemy, wyśmiewamy, a dziecko to słyszy i uczy się. Mało tego, tłamsimy samo dziecko- "Coś ty zrobił?!", "Wszystko ciągle psujesz", "Czemu nie jesteś taki grzeczny jak Jasiu?", "Zobacz, Jasiu już dawno nie sika w pieluszkę", "Niezdara jesteś", "Zostaw, ja to zrobię, bo ty popsujesz/ zrobisz bałagan/ nie umiesz...". Krytykujemy, poniżamy, wyśmiewamy, pokazujemy, jak wiele junior jeszcze nie potrafi, wyręczamy, uzależniamy od siebie. Krzywdzimy.

Kiedy rozmawiam ze znajomym dzieckiem, zadaję mu pytanie i słyszę odpowiedź matki, a nie młodego, udaję, że nie słyszałam. Rozumiem, że kilkulatek czuje się zawstydzony, nie wie co powiedzieć, ma trudności z mową. Ale kiedy rozmawiam z ośmio- czy nastolatkiem, to czuję poirytowanie. Duże dziecko potrafi już samodzielnie odpowiadać na pytania, dlaczego więc mamusia czy babcia je wyręczają?! Do tego dochodzi podejmowanie decyzji za nastolatka, nie mówiąc już, że za dorosłego młodego człowieka. I gdzieś tam między codziennymi sytuacjami dorośli przekazują pociechom swój pesymizm, niskie poczucie własnej wartości, zabijają ambicję i motywację na zmianę.

Ponadto media bombardują informacjami o wojnach, katastrofach, wypadkach, samobójstwach, kryzysach i innych nieszczęściach. A znowu dzieci tego słuchają i karmią się złymi nastrojami.

Tymczasem "zawsze jest powód do radości, zawsze. Tak jest urządzony świat, że jego najbardziej naturalnym stanem jest radość i harmonia. Otwórz więc oczy i zobacz jaki masz powód, żeby się cieszyć."

"Nie złość się. Bądź miła dla siebie i dla swojej duszy. Przecież to twoje życie, twój czas. Uśmiechnij się i zrób jedną rzecz, która wnosi do twojego życia coś pozytywnie dobrego."

Całe szczęście, że chodzą po ziemi zakręceni optymiści, tacy jak Beata Pawlikowska. Gdzie się nie pojawi, tam zaraz wszyscy się uśmiechają, a świat wygląda inaczej- weselej. Pawlikowska ma niezwykły dar. Jej wyjątkowa osobowość zmienia nastawienie ludzi, podnosi na duchu, napędza do nowych działań. Jest jak ludzka ładowarka ;)  - wystarczy na chwilę się do niej podłączyć- posłuchać, poczytać, popatrzeć- a wracają chęci do życia! Tym razem swe złote myśli kieruje do najmłodszych. By pokazać im, że ludzkość nie jest taka markotna i beznadziejna, za jaką się uważa, a życie nie jest- stosując nadużywanego ostatnio zwrotu- masakrą...

"Uśmiech na twarzy to pozytywny sygnał, zrozumiały dla wszystkich na świecie"

Mają racje Ci, którzy twierdzą, że Pawlikowska sprzedaje swoją filozofię życia oraz robi biznes na handlu optymizmem. Ale tacy ludzie są potrzebni! Ta kobieta jest osobowością, która ratuje Polaków przed ponuractwem i czarnowidztwem. Niech pisze i dzieli się kolejnymi cennymi i pełnymi pozytywów tekstami! A za codzienne podnoszenie nas na duchu, należy jej się jakieś odznaczenie!

"Planeta dobrych myśli... dla dzieci od lat 7 do 100" to zeszyt dla pozytywnie zakręconych dzieciaków, jak i dla przygnębionych nastolatków. To antidotum- może nie na wszelkie zło- ale na pewno na nieudany dzień.  Teksty napisane są prostym językiem, z łatwością trafiającym do młodszej i starszej młodzieży. A szata graficzna książki niesie w sobie tyle radości, co aforyzmy Pawlikowskiej :) Polecam!