Ostatnio pisałam, że "XXI wiek to najbardziej samotne stulecie, jakie znamy" (patrz tutaj). Ale obecne czasy to również era uzależnień behawioralnych. Są to zachowania, z którymi mamy do czynienia w codziennym życiu, które powodują jakieś szkody (w nas, u innych, w otoczeniu), i które się powtarzają. To już nie jest alkoholizm czy narkomania, gdzie trzeba się postarać o swoją "działkę". Dzisiejsze uzależniacze są powszechne, dostępne na wyciągnięcie ręki dla każdego niezależnie od wieku. Nie trzeba kombinować, by godzinami przesiadywać na portalach społecznościowych, robić zakupy czy pracować. Ba, nawet niektóre zachowania mogą być aprobowane, jak dbanie o swoją kondycję, np. uprawiając triathlony czy trenując na siłowni.
"Badania wskazują, że samotność jest dla zdrowia gorsza niż brak ruchu, tak samo szkodliwa jak alkoholizm i dwa razy bardziej szkodliwa od otyłości. Statystycznie samotność to odpowiednik palenia 15 papierosów dziennie."- przeczytamy w "Stuleciu samotnych".
Tak, wiem, pełno tej książki w instagramowym świecie. Wielu o niej pisze, tylko zachwalając, i jeszcze ja jej uległam, ale- przysięgam!- sama z siebie i zanim pojawiła się w księgarnianych nowościach! Miałam ochotę ją przeczytać od momentu zapowiedzi, a kiedy ujrzałam okładkę, przepadłam na dobre... Nie wybieram i nie oceniam książek po okładce, no ale jeśli jest ona urzekająca, a do tego treść zachęca, to czemu się nie pozachwycać? 💫
Jako ludzie jesteśmy tak skonstruowani, że nie potrafimy ignorować swojego wyglądu. I to jak siebie postrzegamy i jak się z tym czujemy wpływa na tak zwany "obraz ciała". Na jego pozytywny bądź negatywny wymiar przyczynia się nasze doświadczenie, to czy nasi rodzice/ opiekunowie akceptowali siebie, czy akceptowali nas, jak wyglądają ludzie, z którymi na co dzień się stykamy, a nawet z jakiej grupy etnograficznej pochodzimy. Nie bez znaczenia jest też nasze samopoczucie, czy jesteśmy wyspani, wypoczęci, a nawet w jakieś fazie cyklu się znajdujemy- jeśli jesteśmy kobietami.
