Jestem pewna, że każdy z nas pamięta, kiedy byliśmy dziećmi i rodzice opowiadali nam historie. Ja również mam takie ciepłe wspomnienia. Moje dzieciństwo przypadało na lata 80.- stan wojenny, komunę i codzienność w szaro-burych barwach. Pamiętam, że dosyć często wyłączano nam prąd, a wtedy całą rodziną zbieraliśmy się przy stole, Rodzice zapalali świece, a wówczas Mama opowiadała nam niesamowite historie, które wydarzyły się naprawdę w przeszłości i których bohaterami byli członkowie naszej rodziny. Dowiedziałam się więc, jak poznali się Mama z Tatą, Babcia z Dziadkiem, jakie przygody przeżywali będąc dziećmi, z czym musieli się zmagać, w co się bawili i tym podobne. Uwielbiałam te chwile i po dziś dzień ze wzruszeniem wracam do nich we wspomnieniach...
To nie jest zwykły romans- gdyby taki był, w ogóle bym się nim nie zainteresowała. To powieść pełna zwrotów akcji, z historią lat 30. Kresów Wschodnich, z nutką romansu. Napisana z pełną starannością, z zastosowaniem zabiegów literackich, które sprawiają, że nie można się oderwać od lektury.
Może nie liczyłam na wyjawienie jakiejś wielkiej tajemnicy giganta wśród koncernów farmaceutycznych, ale miałam nadzieję na dobry reportaż. Niestety bardzo się rozczarowałam...
Nie żebym była jakoś wielce zniecierpliwiona, ale czekałam z ciekawością. A kiedy już pojawiła się pierwsza po Noblu powieść Olgi Tokarczuk, ciekawość nie pozwoliła mi już dłużej czekać! Tym bardziej, że tytuł tak bardzo mnie intrygował- co oznacza "empuzjon"?- zastanawiałam się...
"Zła feministka" to książka, po której spodziewałam się zupełnie czegoś innego, ale mimo tego, jest godna uwagi. Autorka, Roxane Gay to czarnoskóra wykładowczyni w średnim wieku (w moim wieku...), a także podobno jedna z najważniejszych pisarek amerykańskich ("Głód. Pamiętnik mojego ciała", "Histeryczki").
