Przyznajcie się: lubicie grać w planszówki ze swoimi dziećmi czy taka aktywność Was nudzi? Przyznam, że kocham gry planszowe, mogę w nie grać godzinami, ale potrzebuję różnorodności. Nie dla mnie rozgrywki w warcaby jedna po drugiej, chińczyk i tym podobne- szybko zaczynam się nudzić, przysypiać i wykręcać ("Och, zapomniałam! Muszę szybko wysłać maila" 😉, "Jejku, przecież miałam wstawić pranie/ wyprasować ubrania/ przygotować..." 🙆). Potrzebuję akcji na przemian z grami na wyciszenie i koncentrację 😄.
Typowy model rodziny to rodzice (małżeństwo) z co najmniej jednym dzieckiem. A co z parami, które go nie mają? Albo które żyją bez ślubu? A co z samodzielnymi matkami, ojcami wychowującymi dzieci? Czy nadal możemy nazywać ich rodziną? Jeszcze bardziej skomplikowana sprawa wydaje się w przypadku par jednopłciowych- czy jeśli wychowują wspólnie dziecko są rodziną? A jeśli żyją "na dobre i na złe", ale bez dzieci?
Prawie nie sięgnęłabym po tę książkę. No bo co to jest za okładka?! Na pewno wygrałaby plebiscyt na najgorszą roku. Nie żebym się kierowała okładką przy zakupie książki, ale ta jest na prawdę wyjątkowo dziwna... I co ma z nią wspólnego tytuł "Nauczyciel z Polski"? I w ogóle, co to ma znaczyć? Nauczyciele z naszego kraju są jacyś jednolici, że można oceniać ich typologiami? Owszem, polska oświata jest charakterystyczna, ale nauczyciele to osoby, każdy z nich jest inny, nie można ich wrzucać do jednego wora! A poza tym, nie byłam pewna czy chciałam w wolnym od pracy czasie czytać jeszcze o szkole- i tak czuję się, jakbym pracowała w niej od rana do nocy... I jeszcze niemal 600 stron?! Nieeeeeee... Nie tym razem...
Grzyby to jedne z najmniej znanych organizmów na Ziemi. Mylnie myślimy o nich, że są roślinami, tymczasem stanowią one zupełnie osobną kategorię. Bo grzyby to ani nie rośliny, ani nie zwierzęta, tylko po prostu GRZYBY!
Wyniki jednego z największych projektów badawczych dotyczących zdrowia dzieci i młodzieży- międzynarodowego programu Health Behavior of School-Children (HBSC), realizowanego także w Polsce, wskazują, że sprawcami przemocy rówieśniczej jest 27,4% badanej młodzieży, natomiast ofiarami jest 23,5% nastolatków. Widać zatem, że skala problemu jest ogromna, a nie ujęto tutaj świadków bullyingu, którzy tym samym stają po którejś ze stron, a co za tym idzie, także biorą w niej udział. Można zatem wysnuć stwierdzenie, że z przemocą rówieśniczą spotka się większość młodych ludzi. Przerażające, prawda?
