Uczymy się tolerancji do osób niepełnosprawnych, do osób innej niż nasza narodowości, koloru skóry, orientacji seksualnej. Ale zapominamy, że różnimy się od siebie nie tylko wyglądem, ale też i wnętrzem: osobowością, temperamentem, sposobem myślenia, stanem psychicznym, potrzebami i możliwościami. Nasze bogactwo życia wewnętrznego też zasługuje na akceptację, szacunek i uwagę! Niezależnie od płci. Bez warunkowania na lepszy- gorszy, normalny- nienormalny.