Nie wiem gdzie się podziać, co ze sobą zrobić.. Rzucić się w historię kolejnej książki w myśl zasady "zapić i zapomnieć", czy poczekać, aż emocje opadną, a czas zatrze moją pamięć...?
Pustka. To właśnie teraz czuję. Skończyłam czytać najnowszą powieść Ałbeny Grabowskiej. W mojej głowie kłębią się myśli. Co za historia! Mogłaby być ona wyssana z palca, ale mogłaby i wydarzyć się naprawdę... Kolejny raz jestem pod wrażeniem kunsztu literackiego Autorki, choć trudno mi było przebrnąć przez pierwsze kilkadziesiąt stron "Matek i córek". Teraz dopiero, wszystko o czym przeczytałam, nabrało sensu.
Lila, Magdalena, Sabina i Maria- córka, matka, babka i prababka. Każda z nich opowiada swój los. Jedna przeżyła zesłanie na Sybir. Druga doświadczyła nieludzkiego traktowania w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Trzecia żyła w czasach PRL-u. Najmłodsza, współczesna nam bohaterka, zmierza się z przeszłością swoich przodkiń, szukając swojej tożsamości. Każda z nich przeszła przez piekło. Każda musiała zmierzyć się z macierzyństwem, które nie było łatwe. Każda również dorastała bez ojca i obecności męskiego wzorca.
Smutek, stagnacja, chłód emocjonalny i nieświadomość były podstawą wytworzenia się traumy rodzinnej, powtarzanej w kolejnych pokoleniach. Czy Lila, otoczona aurą kobiet- matki, babci i prababci- będzie w stanie przerwać rodzinną "klątwę"?
Powieść "Matki i córki" porusza ciekawy i ważny temat naszej tożsamości rodowej. W jaki sposób życie naszych przodków ma na nas wpływ dzisiaj? Czy świadomość, kim byli nasi przodkowie, jakie relacje ich wiązały, przez co przeszli, gdzie żyli, ma jakieś znaczenie? Kończąc tę książkę nie zostawicie już tego tematu z obojętnością.
Takie poruszające emocje powieści uwielbiam! A na Ałbenę Grabowską zawsze mogę liczyć w tej kwestii 😉. Ta książka to nr 1 w kategorii Nowości literackie tej jesieni!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.