Jej nazwisko i zasługi zna cały świat. Polka, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla za odkrycie radu i polonu oraz za badania nad promieniotwórczością. Jak dotąd, jedyna kobieta, która została uhonorowana tytułem Nobla aż dwa razy. Niezwykle mądra, ambitna, nie poddająca się przeciwnością losu. Niewątpliwie autorytet. Lecz czy to możliwe, by Maria Skłodowska Curie miała romans?
Maria i Piotr byli małżeństwem idealnym. Oboje szanowali się, potrafili zgodnie i efektywnie pracować, byli prawdziwymi przyjaciółmi i oddanymi kochankami. Niestety nie dane im było dożyć wspólnej starości. Pewnego dnia, zamyślony Piotr tragicznie ginie pod kołami wozu konnego. Ma wtedy 47 lat, Maria 39. "Słynna wdowa" nie może pogodzić się z rzeczywistością bez męża. Pisze więc do niego listy. Cierpi, lecz postanawia "kontynuować wspólne dzieło", wracając do laboratorium. Przyjmuje także propozycję przejęcia katedry po Piotrze na Sorbonie. Udaje jej się to jako pierwszej kobiecie w historii. By najlepiej jak potrafi sprostać zadaniu, prosi o pomoc Paula Langevina- najwierniejszego i najzdolniejszego ucznia Piotra, przyjaciela ich obojga.
Paul trwał w nieszczęśliwym małżeństwie. Żona, jak i teściowa nie darzyły go szacunkiem, knuły intrygi przeciwko niemu, prowokowały go nieustannie, właściwie od początku związku. Podobno Paul spełniał się jako mąż jedynie w nocy. Za dnia natomiast oddawał się w pełni pracy w laboratorium. Podobnie jak Maria, nie wyobrażał sobie życia bez Piotra. Skłodowską uważał za najwspanialszą kobietę, choć w tym okresie nie patrzył na nią pożądliwie. Była przecież żoną przyjaciela...
Langevin nie miał już sił trwać w małżeństwie. Chciał umrzeć. Maria podobnie cierpiała po stracie męża. "Pewnego dnia Jeanne [żona Paula] spotyka przypadkiem Marię (...). Natychmiast ją osacza i zaczyna opowiadać jej, jak nieszczęśliwa jest z Paulem. Mąż szasta pieniędzmi- lamentuje- każdy zarobiony grosz wydaje na garnitury i nocne życie w Paryżu, nie śpi w domu, rano robi awantury, wrzeszczy z byle powodu, wyzywa ją, rzuca wszystkim, dzieci są przerażone (...). To byłby raj, gdyby Paul wrócił na dobrą drogę i zrozumiał, że największym szczęściem w jego życiu są rodzina, zdrowie, piękne dzieci... (...) Głodna normalności Maria wszystko połyka. A potem postępuje dokładnie po myśli Jeanne- wzywa do siebie Paula." Jest to początek zbliżenia się do siebie Marii i Paula.
"Trwałe rozwiązanie"- tak Curie określała związek z Langevinem w liście do niego. Jak wiele kochanek, także i ona marzyła, by jej wybranek zostawił żonę i żył tylko z nią. Tak się jednak nie stało.
Ludzie potępiali ich związek. Chciano, by Maria na zawsze pozostała odziana w czerń i nie wychylała się z laboratorium. Tymczasem ona kwitła na nowo. Zmysłowa biegała do miejsca schadzek z Paulem, gdzie oddawali się miłości. 5 lat po śmierci Piotra, Francuzi obrzucają kamieniami kamienicę, w której mieszka Curie. Powodem ataku jest wyjście na jaw romansu "słynnej wdowy" z żonatym mężczyzną.
"Kochanek" to nowość wśród wielu wydanych dotąd biografii o Marie Skłodowskiej Curie. Autorka nie skupia się wyłącznie na pikantnym wątku naukowczyni, pisze o całym jej życiu, ważnych momentach, rolach społecznych, pracy, zasługach, codzienności. Pisze o Piotrze, ich córkach, współpracownikach, o życiu Paula, jego nieszczęśliwym małżeństwie. Pisarka wysnuwa opowieść o noblistce na podstawie zdjęć, treści listów, jak i grafologii, zeszytu wydatków Curie, wspomnień córki, archiwum prasowego. Układanie pełnego obrazu życia Marii chwilami przypomina rozwiązywanie zagadek kryminalistycznych, choć bez mordercy.
W trakcie lektury "Kochanka", narodziło się we mnie pytanie, czy romans Skłodowskiej z Langevinem nie był próbą powrotu do szczęścia, którego doznała z Piotrem? Czy nie był wręcz mostem do mistycznego powrotu do przeszłości? Oceńcie sami...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.