"PIĘKNIE JEST URODZIĆ DZIECKO"- MOJE ZWIERZENIA W MIESIĘCZNIKU "DZIECKO" 9/2014

Wczoraj nie mogłam dospać, choć spać uwielbiam. Zaraz po śniadaniu, szybko umyliśmy zęby i biegiem do najbliższego kiosku. Przy okienku, jak co miesiąc, ta sama rozmowa z kioskarką:

- Poproszę "Dziecko"- mówię, jak co miesiąc w tym samym miejscu, u tej samej pani. Że mnie jeszcze nie kojarzy...
- "Mama i dziecko", "Dziecko i ja", "Twoje dziecko", "Moje dziecko", ...- wymienia, dokładnie jak co miesiąc!
- Nie, samo "Dziecko"- proszę.
- "Dziecko i zakupy", "Twój maluch"...- wymienia dalej kioskarka.
- "Dziecko"- tym razem jestem zniecierpliwiona, bo ma to być wyjątkowy numer mojego miesięcznika.
- Yhmm. Z dodatkami?
- Obojętnie- Kobieto, błagam cię! Dawaj mi tę gazetę i już mnie tu nie ma! Naprawdę zaraz się zdenerwuję.
- A to nie ma...

No dobra. Ale w końcu udało się nam kupić, uff. Teraz szybciutko w jakieś spokojne miejsce, gdzie Dzieciaki będą mogły bezpiecznie poszaleć, a ja w tym czasie przejrzę magazyn.
Ha! Jest! Strony 16-18 należą do mnie!

Prawie rok temu wzięłam udział w konkursie organizowanym przez "Dziecko" na najciekawszy pamiętnik rodzica. Opowiedziałam o swoich porodach, które uważam za piękne i wyjątkowe przeżycia. Kiedy już prawie zapomniałam o swoim zgłoszeniu, okazało się, że moje "wypociny" zostały nagrodzone! Cóż to była za radość. Jednak, kiedy kilka tygodni temu dowiedziałam się, że w sierpniu mój tekst zostanie opublikowany, trochę zwątpiłam. Bo jak to, a jeśli jest nieciekawy, beznadziejny i co sobie o mnie pomyślą Czytelnicy?! Pełna wątpliwości panikowałam. I szczerze, to cały czas drżę. Tym bardziej, że tekst został "złamany", okrojony, ponieważ całość, zajęłaby pewnie 1/3 całej gazety. Dziwne to uczucie zobaczyć swój tekst w gazecie- jednocześnie przeżywam lęk o swoje "pióro", a z drugiej strony jestem podekscytowana! Ale mimo wszystko jest to ciekawe doświadczenie :)