Długo biłam się z myślami, czy już jestem gotowa na lekturę tej książki. Przeleżała na półce rok. Bałam się, że dotknie mnie tak bardzo, że będzie mi trudno poradzić sobie z przeżywaną podwójną żałobą... Ale teraz poczułam, że mogę w końcu po nią sięgnąć. I dałam radę. I spokojnie mogłam to zrobić wcześniej, ponieważ ta powieść daje siłę, nadzieję i przynosi wewnętrzny spokój, mimo, iż jest dramatyczna...
Z rzeki zostaje wyłowiona dziewczyna. Jej stan jest ciężki, jest nieprzytomna przez wiele miesięcy. Nikt o nią nie pyta, nikt jej nie szuka. W szpitalu trafia pod opiekę siostry oddziałowej Brygidy oraz lekarza psychiatry, którzy walczą o przywrócenie jej do życia. Rozmawiają, stymulują zmysły, dbają o rehabilitację ciała, jak i duszy. Kim jest tajemnicza młoda kobieta?
Do tej sami sali szpitalnej trafia Kamil. Jego stan jest równie ciężki. Lekarz ordynator prosi rodziców pacjenta o podpisanie zgody na oddanie organów. Zespół orzekający stwierdza śmierć mózgu, choć jeden ze specjalistów waha się, by podpisać akt zgonu...
Książka napisana jest w kilku narracjach. Od pierwszych stron, czytelnik poznaje opisywaną historię od strony rzeczywistej (można rzec "świata żywych"), jak i tej drugiej perspektywy- metafizycznej, duchowej- pacjentów pogrążonych w śpiączce...
To opowieść o granicy między życiem a śmiercią, napisana z dużą wrażliwością. Historia pełna jest pytań, na które odpowiedź musimy znaleźć sami...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.