Jedenastoletnia Addie jest autystyczna. Jej zmysły odbierają bodźce zbyt intensywnie. Zwykłe światła są zbyt intensywne. Dźwięki za głośne. Uściski za mocne. Zapachy szczypiące. Smaki za ostre.
Dziewczynka nie lubi znajdować się wśród wielu ludzi, gdyż widzi, że się na nią patrzą. Nie potrafi też odczytać ich wyrazu twarzy, choć się tego uczy. Twarze ludzi i ich głosy przypisuje do kolorów.
Kiedy wraca do domu ze szkoły, nie lubi, gdy pyta się ją jak było, co robiła. Na ułożenie sobie myśli, potrzebuje jakiś dwóch dni. Natomiast kiedy zainteresuje się jakimś tematem, od razu chciałaby wszystko o nim wiedzieć. Wtedy ma wrażenie, że informacje płyną do niej za wolno.
Pewnego dnia dowiaduje się na lekcji, że w miasteczku, w którym mieszka, odbywały się niegdyś procesy czarownic. Ta informacja nią wstrząsa. Zaczyna zgłębiać temat i coraz bardziej uświadamiać sobie, że skazane kobiety zasługują na współczucie i pamięć mieszkańców. Addie rozumie, że kobiety te były podobne do niej. Unikały ludzi, a ludzie nie rozumieli ich, prowokowali je, bali się ich, uważali za dziwne, inne, czarownice. Czy gdyby Addie żyła w tamtych czasach, również zostałaby oskarżona o czary?
Książka ta jest ważna i niesamowita pod kilkoma względami. Po pierwsze, to powieść adresowana do starszych dzieci i młodzieży, a poruszony temat jest trudny i istotny. Rzadko zdarza się, że rozmawia się z najmłodszymi o autyzmie i tolerancji w tych okolicznościach. A w "Iskrach w mojej głowie" nie tylko otwarcie o tym mowa, to jeszcze czytelnicy mogą poznać myśli i uczucia autystycznej bohaterki, czyli dostrzec wewnętrzny świat neuroodmiennej rówieśniczki. Wczuwając się w jej osobę, kształtować empatię. To naprawdę poruszające emocje i sytuacje!
Autorka bardzo trafnie odniosła się do dawnych czasów, kiedy niezrozumiałe kobiety oskarżano o uprawianie carów i pozbawiano życia. Czy w dzisiejszych czasach nie usuwamy na margines ludzi, których uznajemy za dziwnych? To porównanie daje do myślenia.
Książka unaocznia jak rówieśnicy odtrącają i znęcają się nad dziewczyną, tylko dlatego, że jest inna, niż oni. Jest tu również postać niewyrozumiałej nauczycielki oraz stygmatyzujących dziecko dorosłych. Całe szczęście są też dobre, wspierające postacie, w których Addie ma oparcie.
"Iskry w mojej głowie" to powieść wartościowa dla wszystkich. Mam nadzieję, że sięgną po nią młodzi autystyczni ludzie i zobaczą, że nie są sami i że mają w sobie moc zmieniania świata. Liczę również na to, że tę książkę przeczytają nuerotypowe dzieci i nastolatki, by poznać, co czują i z czym zmagają się neuroodmienni rówieśnicy. Polecam lekturę także dorosłym- w Was też obudzi poruszające emocje. Dla wszystkich będzie to lekcja empatii i tolerancji 💗
Kategoria wiekowa: 9+
Ilość stron: 208
Oprawa: miękka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.