Są matkami, żonami, rozwódkami, singielkami. Są szczęśliwe lub poszukujące szczęścia. Chcą na nowo tchnąć w swoim życiu namiętność, beztroskę, lekkość. Są dojrzałe, doświadczone, ale nie stare. Na nowo budują swoją kobiecą tożsamość. Poszukują siebie sprzed lat, albo próbują być właśnie zupełnie inne, niż dotychczas. Bo teraz w końcu mają odwagę. Bo teraz jest ten moment.
"To nie ja" to zbiór 14 poetyckich, czułych opowiadań o kobietach i ich życiowej plątaninie.
Bohaterki są tak niezwykle zwyczajne, że łatwo się z nimi utożsamić. Każda z nas może znaleźć wśród nich siebie, choćby w jakiejś części. Codzienność, emocje, potrzeby, obawy, doświadczenia mogą nas z nimi łączyć, albo wręcz dzielić.
Może jest właśnie tak, jak twierdzi jedna z bohaterek:
"- (...) Nie jest z nami tak źle, ale wciąż brakuje nam kilku lat, żeby było jeszcze lepiej.
- Że niby jesteśmy jak wino? Im więcej lat, tym lepiej?
- No niezupełnie jak wino. Mam na myśli to, że będzie jeszcze lepiej, gdy miniemy ten wybój na drodze... Nie jest trudno się starzeć... Najtrudniej jest zacząć się starzeć... I właśnie w tym miejscu jesteśmy, rozumiesz?"
Opowiadania wciągają, nie pozwalają o sobie zapomnieć i zdecydowanie zbyt szybko się kończą. Byłyby świetnym wstępem do wciągających powieści. Dowcipne, podniosłe, lekkie, dramatyczne. Są tak różne, jak różne są kobiety, o których opowiadają.
Z niektórymi puentami było mi dobrze. Z innymi nie mogłam się pogodzić. Niektórych w ogóle nie znalazłam. O innych ciągle myślę...
Jakże przyjemna była to lektura 😊
💋
Wpis powstał we współpracy z Wydawnictwem Uniwersytetu Jagiellońskiego
nie miało to jednak wpływu na moją opinię o książce.
Dziękuję za przekazanie egzemplarza recenzyjnego!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.