Emocjonująca, wstrząsająca, ale i niosąca nadzieję książka, od której nie mogłam się oderwać. To zarazem biografia ze szczyptą popularno- naukową, co daje efekt przejmującej literatury faktu, która na długo zapada w pamięć.
Polka mieszkająca od 30 lat w Stanach Zjednoczonych, będąca specjalistką od chorób psychicznych, niespodziewanie sama zapada na jedną z nich. Staje się rzadkim przypadkiem raka mózgu, z którym większości chorych nie udaje się wygrać. Zazwyczaj diagnoza oznacza szybką śmierć, a jednak doktor Lipskiej, po wielu miesiącach nieustępliwej walki, udaje się wrócić do zdrowia. Stając się czytelnikami tej książki, poznajemy jej drogę od pierwszych objawów do zwycięstwa.
Przebieg choroby charakteryzował się głównie różnego typu zaburzeniami pracy mózgu. Kobieta doświadczyła podejrzliwości wobec bliskich, utraty zdolności rozumienia, oceny, orientacji przestrzennej, umiejętności czytania, wybuchów złości, utraty pamięci krótkotrwałej, a także braku świadomości tego, co się z nią działo.
"Świat, który mnie otacza staje się dziwny i obcy."
"O tym, jak zniekształcona była moja rzeczywistość, przekonałam się dopiero, gdy zaczęłam odzyskiwać trzeźwość umysłu."
Ponad 60- letnia doktor Lipska miała szansę wypróbować różne nowatorskie, ale i eksperymentalne formy leczenia. Niektóre nie przyniosły efektów, inne okazały się nadzwyczaj skuteczne, choć wywołały okropne efekty uboczne. Była pod opieką światowej sławy lekarzy. Miała wsparcie kochającej rodziny. Sama charakteryzuje się niezwykłą siła fizyczną i hartem ducha. Myślę, że połączenie tych wszystkich czynników spowodowało to, że wygrała. Przez większą część lektury zadawałam sobie pytanie, czy mieszkając w Polsce i żyjąc przeciętnie, jak większość Polaków, miałaby taką samą szansę przeżycia? Obawiam się, że jej historia potoczyłaby się inaczej...
Ale autorka ripostuje moje obawy słowami:
"Mózg ma nadzwyczajne zdolności samonaprawcze, nawet po dotkliwych urazach- co zadziwia naukowców i lekarzy. Zdarza się, że pacjenci z poważnymi uszkodzeniami mózgu wracają do niemal pełnego zdrowia. Wiadomo, że dobra opieka medyczna i właściwie dobrana terapia mogą wspomóc proces zdrowienia po urazach mózgu, lecz zagadką pozostaje przebieg tego procesu."
Co uderza w tej opowieści, to siła tej kobiety! W tych trudnych miesiącach, starała się ona być jeszcze bardziej sobą, wbrew chorobie. Dlatego ani na moment nie przestała pracować zawodowo, była nadzwyczajnie aktywna fizycznie i rodzinnie. Nie zamknęła się w swoim świecie, nie weszła w rolę chorej, choć dla otoczenia, chwilami była nie do zniesienia!
Książka "Neurolożka. Piękny umysł, który się zgubił" pokazuje mechanizm zaprzeczenia rodziny chorobie psychicznej. Pozwala także zrozumieć umysł osoby chorej psychicznie, wzbudza empatię i zrozumienie. To również pewna dawka wiarygodnej wiedzy o funkcjonowaniu mózgu i jego roli sterowania całym organizmem, jak i życiem.
Całość, choć porusza trudny i ciężki emocjonalnie problem, czyta się lekko i błyskawicznie. Nie ma zawiłych opisów zaburzeń neurologicznych, za to są szczere i poruszające odczucia człowieka, którego umysł gdzieś się zgubił...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.