Po dzisiejszy dzień, mnóstwo ludzi na świecie zadaje sobie pytania, jak to się stało, że miliony Niemców (choć nie tylko) uwierzyło w mroczną i chorą ideę jednego człowieka? Jak to się stało, że wśród tych wielbicieli były intelektualne elity: lekarze, nauczyciele, artyści, dziennikarze? A "zwykłych" ludzi co skłoniło do zaakceptowania i czynienia okrucieństwa?
Mózg potocznie porównywany jest do maszyny, komputera, czegoś, co jest w centrum dowodzenia całego organizmu, czegoś, co działa mechanicznie, odpowiadając na sygnały z ciała. To uproszczona prawda, za którą idzie błędne myślenie, że mózg jest niezawodny i mega odporny. Tymczasem organ ten nie jest tak idealny, za jakiego go uważamy.
Wpadłam w zachwyt nad nowym komiksem, co zdarza mi się rzadko, a moim Dzieciom częściej- teraz również. Sama nie wiem, czy to dobrze, czy źle, że na jednym tytule się nie skończy, gdyż okazuje się to całą serię, a liczba tomów nie jest jeszcze znana... Oby odstępy czasowe między wydaniami kolejnych części nie były zbyt długie, ponieważ- przynajmniej pierwsza z nich- skończyła się w momencie największej akcji. Zupełnie jak w serialach!
Zabawna opowieść, której mogłabym być autorką, lecz nie jestem 😂 Ale bardzo utożsamiam się z tą historią...
Złości mnie hałas. Irytuje mnie ludzka bezmyślność. Wkurza mnie chamstwo. Wku* mnie kłamstwa i oszustwa. Urządzam małe awanturki, kiedy jestem przed miesiączką. Szybko tracę cierpliwość, kiedy jestem niewyspana albo głodna. Krzyczę, kiedy czuję się bezsilna. A Ciebie co irytuje?
Wielkimi krokami nadchodzi jesień 🍂🍁🍄 I znowu, czy tego chcemy czy nie, więcej czasu przyjdzie nam spędzać w domu. Nie lubię tej pory roku (chociaż zimy bardziej!), ale pozytywne w niej jest to, że częściej sięgamy w domu po planszówki😁
Kiedy ta książka do mnie dotarła, pomyślałam przez chwilę: Co ja zamówiłam? Przecież nie za bardzo lubię opowiadania! Ale nazwisko Autorki szybko mnie uspokoiło. Toż to Agnieszka Kozak- psychoterapeutka, która leczy moją zranioną duszę poprzez swoje teksty. Nie wiem, jak ona to robi, ale nie znając mnie zupełnie, trafia w moje serce, jakby doskonale wiedziała, gdzie boli...
Najlepszy komiks, jaki dotąd czytałam! Świetnie napisany, doskonale przetłumaczony. Rewelacyjne kadry w czarno- białych kolorach idealnie współgrają z wielowarstwowym przekazem.
Nadmierna kontrola, narzucanie dziecku woli rodzica, autorytaryzm. Taki styl wychowania nazywamy apodyktycznym. Tutaj nie ma możliwości dialogu, stawiane są wysokie wymagania bez uwzględniania potrzeb, emocji i zdania dziecka. Rodzic czy opiekun wymagają bezwzględnego posłuszeństwa, a jeśli coś pójdzie nie po jego myśli, kary są na porządku dziennym.
