Nasze babki dorastały w bardzo trudnych warunkach. Dotknęły je bieda, głód, wojna, przemoc różnego rodzaju. Żyły w strachu, smutku, cierpieniu, niepewności. I wychowały nasze matki. One z kolei musiały się zmierzyć z rodzinnymi tabu i traumami, co przejawiało się trudnościami emocjonalnymi rodziców i braku ich bliskości. Jednocześnie były pokoleniem kobiet, które licznie ruszyły do pracy zawodowej, musząc ją łączyć niezmiennie z obciążającą pracą domową. Wraz ze zmieniającym się ustrojem, nasze matki coraz śmielej zaczęły mieć ambicje: chęć niezależności, zdobycia lepszej edukacji, zawodu, poznawania nowych, zachodnich i feministycznych wzorców. I w tym wszystkim, między tradycją a nowoczesnością, rozdarciem a aspiracjami, pojawiamy się my. Często wychowywane przez dwa pokolenia kobiet.
