Chwytam do ręki niemal 550- stronicową najnowszą powieść Ałbeny Grabowskiej. Czuję trochę smutek, że nie dam rady przeczytać jej całej w weekend. Przykrywam się kocem, zaczynam czytać pierwsze zdanie: "Kazimierz nie cierpiał leczenia, któremu go tu poddawali." ... i już odpływam. Nie wiem, co się dzieje wokół mnie, ponieważ całą sobą jestem z bohaterami. Kiedy wracam do siebie, jestem już prawie na dwusetnej stronie. I nie mogę się oderwać.
Trzeci tom serii Uczniowie Hippokratesa pt. "Doktor Zosia", jest niestety ostatnim. Tych, którzy przegapili poprzednie, pocieszę, że nie trzeba ich czytać, by się orientować w najnowszym, jednak bardzo zachęcam do lektury!
Główną bohaterką ostatniego tytułu z trylogii jest Zosia. Miała za sobą trudne dzieciństwo, wychowując się bez matki. Nie było jej też łatwo na studiach medycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym była jedną z dwudziestu studentek kierunku lekarskiego. Chcąc się rozwijać w swoim zawodzie, przeprowadziła się do Warszawy, podejmując pracę w najnowocześniejszym szpitalu w Polsce, pracując wśród mężczyzn, którzy nierzadko w nią nie wierzyli i dyskryminowali. Na każdym kroku udowadniała więc, że jest oddana swoim pacjentkom z oddziału położniczego, posiada wiedzę i umiejętności wyższe, niż koledzy po fachu. Jako młoda ginekolożka nie bała się też przemierzać najmroczniejsze miejsca stolicy, by przekonywać prostytutki do badań. Kiedy staje przed koniecznością opuszczenia swojego dotychczasowego, bardzo skromnego lokum, nadarza się okazja, by zmienić też miejsce pracy. Tak oto Zosia rozpoczyna staż w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie, gdzie panuje o niebo lepsza atmosfera. Jest tam ceniona zarówno przez dyrekcję, jak i pozostałych lekarzy i lekarki. Może rozwijać się oraz szkolić innych. Poznaje ciekawe osobistości, nawiązuje przyjaźnie, doświadcza nowych sytuacji.
Czasy, które są tłem historycznym powieści są fascynujące pod kątem odkryć. Rozwój medycyny, ale też i technologii, wybitni artyści pozostają w pamięci przez dekady, a nawet kolejne wieki historii świata. Niezwykłe w tym jest to, że wtenczas nie było internetu (ktoś z Was jeszcze pamięta jak żyło się bez niego?), mediów, komputerów, które ułatwiają nie tylko komunikację z innymi ludźmi z dowolnego miejsca na Ziemi (a nawet z kosmosu), ale też i umożliwiają dostęp do wszelkich wyników badań naukowych, które zostały przeprowadzone, literatury fachowej, ułatwiając pracę naukowcom, specjalistom i każdemu człowiekowi. Początek XX wieku to intensywny rozwój nauki, mimo trudności, które my- współcześni ludzie możemy sobie tylko wyobrazić. A jednak to właśnie ten okres zapisał się szczególnie, jeśli chodzi o dokonane odkrycia, będące podstawą dzisiejszej wiedzy i technologii.
Opowieść o doktor Zosi przeplatana jest odrębnymi sfabularyzowanymi historiami o lekarzach klinicystach i naukowcach oraz ich trudnej drodze do osiągnięć, których dokonali. Przeczytamy między innymi o R. A. von Kollikerze, A. Alzheimerze, A. Flemingu, F. B. Bantingu, J.H. Jacksonie, K. Funku, Marii Werkenthin- pierwszej kobiecie radiolog, która została ordynatorem, Zofii Garlickiej- pierwszej kobiecie ginekolożce, która została ordynatorem, ale też i w fabule powieści o J. Korczaku, M. Skłodowskiej- Curie, J. Piłsudskim, H. Sienkiewiczu, K. I. Gałczyńskim i wielu innych znakomitościach.
Książkę czyta się znakomicie, jak na lekturę Ałbeny Grabowskiej przystało. Niesamowite, że każdy tytuł tej znakomitej polskiej pisarki staje się bestsellerem! Z niecierpliwością czekam na kolejne Jej dzieło literackie 😍
🌺
Wpis powstał we współpracy z księgarnią internetową Taniaksiazka.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdą opinię :) Twoje zdanie na ten temat jest dla mnie niezwykle ważne.